Harker no castelo de Drácula

Estivemos intercambiando impresións sobre os primeiros capítulos de 'Drácula'. Como apuntaba un membro do club, Johnathan e o seu diario actúan coma un "espello" no que nos recoñecemos, adentrándonos con el nun mundo descoñecido e inquedante.
Harker adéntrase en Oriente, nunha viaxe que ten algo de iniciático: vai deixando atrás a civilización urbana (o ferrocarril, a súa Kodak...) , que, paulatinamente, da lugar a un mundo primeiro pintoresco e rural, pronto agreste, salvaxe e sumido en supersticións que parecen ameazalo directamente.

Harker é un pequeno burgués, un profesional que vive do seu traballo, acostumado á orde (é avogado) e a quen irritan os imprevistos e as fallas de puntualidade. As súas virtudes coinciden en grande medida coas necesidades do sistema productivo ao que serve. Ten un futuro ligado ao seu traballo e á súa prometida, a quen lembra con castos pensamentos, por exemplo, cando descubre un prato que lle gusta ("apuntar esta receita para Mina"). No castelo de Drácula está illado, rodeado de lobos, entregado a unha vida nocturna imposta polo conde. É un home práctico, que se fixa e se apoia nos aspectos prácticos da vida (na biblioteca do conde só se fixa na guía de ferrocarrís e nos volumes relacionados co seu propio traballo), pero que, sen querer, pasa da Orde ao Caos, do Mundo Diurno ao Mundo Nocturno, onde mandan forzas que descoñece por completo.
Pola contra, Drácula está no seu elemento ("Transilvania non é Inglaterra") e o seu carácter contrasta grandemente co de Harker. Os dous son -permítasenos a expresión- como a Noite e o Día. Quén é Drácula? "Son un noble -di el mesmo-, un boiardo, e estou acostumado a que me coñezan e me obedezan". Pertence a unha antiga familia, á que prácticamente confunde co seu país, e considera ao resto da Humanidade coma meros peóns ao seu servizo. Así, cando fala do seu antepasado (trátase de el mesmo?) e da guerras que librou contra os invasores, di: "tras haber tenido que replegarse, volvió varias veces a la carga, solo, dejando atrás el campo de batalla, donde yacían sus soldados, sabedor de que al fin él triunfaría. ¡Dicen que, al obrar así, sólo pensó en sí mismo! Pero, ¿de qué servirían las tropas sin un jefe? ¿En qué pararía una guerra si, para conducirla, no hubiese un corazón y un cerebro?"
Seguiremos atentos á evolución dos acontecementos. Pode que a viaxe de Johnathan Harker sexa tamén unha viaxe interior, unha iniciación onde se atopará consigo mesmo e con recantos descoñecidos do seu propio espíritu. Qué sabe un o que pode chegar a descubrir cando decide mirarse nun espello? E por qué os vampiros non poden verse nos espellos?