O clasismo en Drácula

Escasa é a presenza da clase traballadora na novela, pero chama a atención o xeito en que é retratada. Cando o reporteiro do Pall Mall, no capítulo VIII, reproduce a súa entrevista co garda do zoolóxico, insiste na petición reiterada de propinas por parte do traballador. En capítulos sucesivos, primeiro un doutor compañeiro de Seward (capít. XII) e despóis o propio Johnathan Harker (capítulo XVII), cando se entrevistan cos carreteiros ou transportistas que levan varias caixas de terra dende a abadía de Carfax, reflicten a insistencia dos traballadores en recibir unha propina que lles axude a curar a súa "espantosa sede". Pode que haxa unha broma, un tópico que se nos escapa, pero da a sensación de que este é concepto que o autor ou polo menos as súas persoaxes teñen da clase traballadora. É máis, unha das criadas da familia Westenra, que se presta voluntariamente a velar o cadáver de Lucy, resulta ser pouco leal coa súa defunta ama e moi interesada, pois, ao día seguinte, Van Helsing descubre que roubara o crucifixo que el deixara sobre o rostro de Lucy para protexela do vampiro. Lembremos que os nosos protagonistas pertencen aos estratos máis elevados da sociedade ou que están en camiño de ascender a eles. Por exemplo, cando Mina, no capítulo XII, escribe á súa amiga Lucy, ignorando que está xa morta, transmítelle o "respetuoso saúdo" do seu esposo, Johnathan, pero, a renglón seguido, engade que lle parece un saúdo demasiado distante e frío porque Johnathan xa non é un simple pasante, senón socio do seu bufete de avogados; por tanto, pode permitirse ser un pouco máis cercano coa amiga rica da súa esposa. Nótese o clasismo que destila a pasaxe.